عکاسی چیست؟
عکاسی چیست ؟ عکاسی، هنر کاربرد و تمرین ایجاد تصاویر با دوام با ضبط نور یا تابش الکترومغناطیسی، به صورت الکترونیکی با استفاده از سنسور تصویر است. این کار از نظر شیمیایی با استفاده از ماده ای حساس به نور، مانند فیلم عکاسی انجام می شود.
این کار در بسیاری از زمینه های علمی، تولیدی، تجارت و همچنین استفاده مستقیم برای تولید هنر، اهداف تفریحی، سرگرمی و ارتباط جمعی مورد استفاده قرار می گیرد. عکاسی در سبک های مختلف در آتلیه عکاسی یا فضای باز می تواند انجام شود. آموزش این هنر نیز در آموزشگاه عکاسی به علاقه مندان ارائه می شود.
عکاسی در لغت به معنای عکس گرفتن و عکس برداری است. بطور کلی می توان مفهوم عکاسی چیست؟ را اینچنین تعریف کرد عکاسی ثبت لحظه هاست. که در زبان انگلیسی هم به همین اسم است یعنی فتو گرافی که فتو به معنی نور و گرافی به معنا ثبت یا نگارش. بنابراین عکاسی یعنی ثبت و ایجاد یک تصویر به وسیله دوربین عکاسی. انواع عکاسی را می توان به 3 بخش تعریف کرد.
- علمی مثل عکس گرفتن از طبیعت و زندگی جانوری و تهیه عکس های مستند برای برنامه مستند
- صنعتی مثل عکس های تبلیغاتی برای شرکت ها که برند و محصول خود را تبلیغ میکنند به وسیله این نوع عکاسی صورت میگیرد.
- هنری مثل عکس های که در آتلیه میگیرم یا عکاسهای از نمای های مختلف یک شهر یا یک طبیعت بکر….
عکاسی که بعنوان یک پدیدهٔ علمی متولد شد به‌شکل یک صنعت گسترش یافت و به عنوان هنر تثبیت شد.کشف عکاسی بدست یک نفر نبود و حاصل تلاش بسیاری از افراد میباشد.در عکا سی آنالوگ، باید تمامی تدبیرات اعمّ از: اصلاح رنگ، نور و کنتراست را قبل از نوردهی انجام داد.
چون تقریباً بعد از نوردهی و ظهور فیلم، در این خصوص کار زیادی نمی‌شود انجام داد. ظهور در عکاسی به معنای مواجهه دادن فیلم عکاسی یا کاغذ عکاسی با مواد شیمیایی است که باعث تبدیل شدن فیلم به یک تصویر منفی (نگاتیو) یا مثبت (اسلاید)، یا کاغذ به تصویر عکس میشود در حالی که عکاسی دیجیتال به فرایند ثبت تصاویر به وسیلهٔ دریافت و ثبت نور بر روی سطح حساس به نور سنسور الکترونیکی گفته میشود.
الگوهای نوری بازتابیده شده یا ساطع شده از اشیاء بر روی سطح حساس به نور سنسور تأثیر می‌گذارد و باعث ثبت تصاویر می‌گردد.
دوربین عکاسی
برای ثبت نور لاجرم نیازمند به استفاده از وسیله ای است که آن را دوربین عکاسی نامند. نورهای بازتابیده شده از سطح اشیا بر روی نگاتیو یا گیرنده تصویر تأثیر گذاشته و سطح حساس به نور واکنش نشان داده و تصویر ثبت می شود.
عکاسی چیست؟
عکا سی امروز بعنوان یک شغل شناخته میشود. که شامل شغل های زیادی هم است بعنوان مثل عکاسی خبری یا خبرنگاران عکاس که خود این به جند زیر شاخه تقسیم میشود مثلا خبرنگار عکاس ورزشی، خبرنگار عکاس خبری واحد سیما و…. همچنین عکاس آتلیه های عروس که بیشتر از مراسمات عروسی و… عکاسی میکنند.
بطور کلی امروزه در عصر دیجیتال عکاسی یک هنر و شغل محسوب میشود. تمامی لحظاتی که ما از گذشته میبنیم به وسیله عکاسی گذشتگان و ثبت آن لحظات با لنز دوربین های عکاسی میباشد. که هم اکنون بصورت رایگان در اختیار ما قرار گرفتتند تا تصویری از گذشته در ذهن ما تداعی شود.
عکاسی یعنی عشق عکاسی یعنی زندگی
به عکاسی باید با تمام وجود علاقه داشته باشی تا این موارد رو بتونی درک کنی.
بنابراین اینها همه و همه نشانگر اهمیت عکاسی و دوربین های عکاسی میباشد.
تاریخچه ای کوتاه از عکاسی و افرادی که آن را محقق کردند
عکاسی رنگی با اکران فیلم “کوداکروم” ایستمن کوداک در دهه ۱۹۳۰ شروع شد و محبوبیت یافت. قبل از آن تقریباً تمام عکس ها تک رنگ بودند؛ اگرچه تعداد انگشت شماری از عکاسان که دستی در شیمی و کیمیاگری داشتند دهه ها قبل، از روش های خاصی برای گرفتن تصاویر رنگی استفاده می کردند که با کمی جستجو می توانید تعدادی از این عکس ها که در سال های 1800 و اوایل1900 گرفته شده اند را ببینید.
این دانشمندان شعبده باز و نخستین عکاسان عکس های رنگی، در یکی از جدیدترین اشکال هنری جهان را گشودند. تاریخ عکاسی همواره سرشار از انسان ها، هنرمندان و مخترعانی بوده که هنرشان را به سمت مدرنیته هدایت کرده اند.
عکاسی چیست؟
در این قسمت بطور مختصر با مهم ترین اشخاص تاثیرگذار در عکاسی آشنا می شویم. کشفیات، ایده ها و آثار آنها الهام بخش عکاسی امروزی بوده است. اگر چه این درآمد بسیار مختصر است اما دانستن آن لازمه ورود به عکاسی تخصصی است.
ژوزف نیسه فور نیپس (Joseph Nicéphore Niépce)
اختراع: نخستین عکس دائمی “منظره از پنجره در لوگرا” (“View from the Window at Le Gras”)
محل: فرانسه، سال ۱۸۲۶
اثر: دوربین هایی به این منظور قرن ها قبل از این هم وجود داشته است اما با این نقص اساسی که قادر به ثبت عکس نبودند! این دوربین ها به سادگی نور را روی یک سطح جداگانه بازتاب می دادند؛ که هنرمندان نه به منظور ثبت عکس که برای خلق نقاشی های رئال از آنها استفاده می کردند.
نیپس این مشکل را با قرار دادن پوششی از قیر روی صفحه ای از جنس قلع، که هنگام قرار گرفتن در معرض نور سخت تر می شد، حل کرد. در انتهای کار صفحه را با روغن اسطوخودوس شستشو می داد و در نهایت فقط قسمت سخت شده باقی می ماند.
نقل قول: «کشفی که من انجام داده ام و آن را هلیوگرافی (Heliography) می نامم، شامل چاپ شدن خود به خود، با استفاده از نور، با گرادیانی (شیب یا تدارج رنگی) از رنگ های سیاه تا سفید است که نتیجه آن تصاویر دریافتی توسط دوربین است.».
۷ چیز ضروری که هر عکاسی باید یاد بگیرد
۱-دوربین خود را بشناسید
آیا فکر می کنید برخی عکاسان حرفه ای وجود دارند که به طور کامل نمی دانند چطور دوربین خود را کنترل کنند؟ درست است. من از کجا می دانم؟
قبلا خودم یکی از آنها بودم.
بله، این یک اعتراف زشت بزرگ است، اما حقیقت دارد. ما با عکاسی در مُد اولویت دیافراگم شروع کردیم، و اجازه دادیم دوربین به جای ما فکر کند.
ما فکر می کردیم این کار آسان تر و سریع تر از یادگیری تمام آن مسائل تکنیکی ترسناک است.
و شما می توانید برای مدتی به این شیوه ادامه دهید. دوربین ها از همیشه هوشمندتر شده اند، و می توانند برای شما خیلی دقیق عمل کنند. اما ندانستن این مسائل تکنیکی شما را عقب نگه می دارد، و در رده «عکاسی شانسی» قرار می دهد.
چیزی که من اینجا دارم در مورد آن صحبت می کنم، نیاز به درک ویژگی های ضروری دوربین و لنزتان است، و دانستن این که چطور این امر بر روی ظاهر تصاویر شما تاثیر می گذارد.
شما باید بدانید چطور تغییر دیافراگم بر ظاهر عکس شما تاثیر می گذارد.
شما باید بدانید چطور سرعت شاتر خود را تنظیم کنید تا نتایجی که می خواهید را به دست آورید.
شما باید بتوانید ایزویی را انتخاب کنید که مناسب شرایط شما باشد.
و آن وقت، بر اساس ویژگی های دوربین خود، باید در مورد مُدهای درایو، تراز سفیدی، فوکوس، مُدهای تثبیت کننده و غیره بدانید.
خوشبختانه این مسائل آنقدر که به نظر می رسد دشوار نیستند. در واقع شما می توانید تمام آنها را تنها در چند ساعت یاد بگیرید. وقتی این کار را انجام دادید، آماده اید تا به مرحله بعدی بروید.
۲-درک نوردهی
زمانی که شما درک دقیقی در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو، و این که چطور بر ظاهر عکس های شما تاثیر می گذارند پیدا کردید، باید همه آنها را در کنار هم قرار دهید و یاد بگیرید که آنها چطور با هم تعادل پیدا می کنند تا بتوانید یک نوردهی خوب ایجاد کنید.
یکی از سخت ترین چیزها این است که بفهمید منظور افراد از یک «نوردهی خوب» چیست. برخی از افراد فکر می کنند که تنها یک نوردهی درست و یک نوردهی اشتباه وجود دارد و اگر آن را اشتباه به دست آورید یک احمق هستید.
این طرز فکر احمقانه است.
و اگر به اینترنت مراجعه کنید و سعی کنید تعریف روشنی به دست آورید؟ ها، موفق باشید! همه آن تعریف ها فوق العاده گیج کننده هستند، و واقعا به اصل نحوه ایجاد یک نوردهی خوب نمی پردازند.
(نوردهی مورد علاقه من «شدت نوری که بر روی یک فیلم عکاسی می افتد ضرب در زمانی که نوردهی می شود است»… اوه… پس من به یک ماشین حساب نیاز دارم؟)
بنابراین ما تعریف خودمان را از نوردهی ارائه دادیم:
یک نوردهی خوب، میزان روشنایی است که می خواهید تصویر داشته باشد.
اگر از چیزی که شما می خواهید روشن تر باشد، زیاد نوردهی شده است. اگر تاریک تر از چیزی که شما می خواهید باشد، ناکافی نوردهی شده است.
ساده است.
در نهایت، همه چیز به تصمیم خلاقانه شما بستگی دارد. شما عکاس هستید. اما باید بدانید چطور همه چیز را تنظیم کنید تا به نوردهی مورد نظر خود دست یابید، و چطور از دوربین خود برای کمک به فهمیدن آن استفاده کنید.
۳-تسلط بر نور
اجازه دهید با گفتن این جمله شروع کنم که من فکر نمی کنم هیچ کس واقعا بتواند کاملا بر نور مسلط شود (شاید به استثنای خدای یونانی آپولو). ما عکاسان برده های خوشحال و مشتاق نور هستیم. بدون آن ما نمی توانیم کارمان را انجام دهیم. و نور می تواند یک ارباب بی ثبات و بی دوام باشد (به خصوص اگر از نور طبیعی استفاده کنید).
اما یادگیری در مورد نور، درک جنبه ها و ظرافت های مختلف آن، دانستن نحوه کار با آن در هر شرایطی، ایجاد آن، دنبال کردن آن… خب، اینها واقعا پیگیری های مادام العمر عکاس هستند. ما هیچ وقت واقعا تسلط کامل پیدا نمی کنیم، اما ممکن است با سالها تمرین، به آن نزدیک شویم.
از کجا شروع کنیم؟ ساده است. از بیرون. زمانی که قدم به بیرون می گذارید، فرصت های نورپردازی بی شماری در انتظار شما هستند. آیا می توانید در نور شدید هنگام ظهر عکس بگیرید؟ در نور ساعت طلایی؟ پس از غروب خورشید؟ زمانی که ستاره ها ظاهر می شوند؟
سپس به داخل خانه برگردید. از نور پنجره ها استفاده کنید. تنوع نامحدودی آنجا وجود دارد، و در چنین سناریوی ساده (اما پیچیده) ای شما کم کم می توانید نکات ظریف تری را یاد بگیرید.
برای ادامه یادگیری آماده اید؟ ایجاد نور مورد نظر خودتان را امتحان کنید (مثل یک جادوگر!) یاد بگیرید که چطور از یک فلاش اکسترنال استفاده کنید. چند لامپ استودیویی کرایه کنید، قرض بگیرید یا بخرید، و شروع به ایجاد تنظیمات نورپردازی خودتان بکنید.
به جستجوی نور ادامه دهید، به یادگیری در مورد آن ادامه دهید، و به قرار گرفتن در شرایط نوری جدید ادامه دهید. این کار یک عمر ماجراهای عکاسی، و بیش از چند تصویر عالی برای شما به ارمغان خواهد آورد.
۴-کاوش عمق میدان
خیلی خب، خیال بافی در مورد نور کافی است. بیایید وارد عمل شویم.
عمق میدان بخش بزرگی از عکاسی شماست که احتمالا تا حد زیادی آن را دست کم می گیرید.
من می دانم، چون خودم آن را دست کم گرفته ام. و می دانم که هنوز هم این کار را می کنم. شما چطور؟
عمق میدان یکی از آن چیزهایی است که در ابتدا ساده به نظر می رسد، و هرچه بیشتر یاد می گیرید پیچیده تر می شود. اما یادگیری در مورد آن، حتی در سطح پایه، تغییر زیادی در کار شما ایجاد خواهد کرد.
به عنوان مثال، شما بدون این که اول در مورد عمق میدان یاد بگیرید، ممکن است فکر کنید که برای به دست آوردن کمی تاری در پس زمینه تصویرتان، فقط باید مقدار دیافراگم خود را کم کنید.
اما فاصله کانونی، فاصله سوژه تا پس زمینه، و فاصله دوربین تا سوژه را در نظر نگرفتید. و با ترکیب عوامل خاص، دیافراگم شما ممکن است در واقع تاثیر بسیار کمی بر عمق میدان داشته باشد یا اصلا تاثیری نداشته باشد. این کاملا درست است. گاهی اوقات هیچ تفاوت عمق میدان قابل توجهی بین f/1.4 و f/11 وجود ندارد.
هنگامی که شما کم کم می فهمید که همه اینها چطور با هم ارتباط دارند، می توانید تاری پس زمینه چشمگیری به دست آورید، حتی با یک دوربین کامپکت در یک دیافراگم زیاد، تنها با دانستن این که دقیقا چطور باید تمام متغیرها را کنترل کنید.
یک تصور غلط دیگر در مورد عمق میدان این ایده است که «عمق میدان کم همیشه بهتر است». هنگامی که تازه شروع به کار می کنید، عمق میدان کم یک تکنیک جدید و هیجان انگیز است. اما در استفاده از آن زیاده روی نکنید. تا به حال دیده اید که یک عکس سر و شانه (هدشات) گرفته شده در ۸۵mm و f/1.2 چطور به نظر می رسد؟ یک بوکه زیبا به راحتی می تواند حواسمان را پرت کند، و فراموش کنیم که حتی یکی از آن گردی های چشم هم در فوکوس نیست. امم، خب این کاملا درست نیست.
از دیافراگم های زیاد نترسید. یا دیافراگم های کم. در واقع، اصلا از دیافراگم نترسید. یاد بگیرید که عمق میدان چطور کار می کند، و سپس از آن به عنوان یک تصمیم خلاقانه برای درست از کار درآوردن تمام تصاویر استفاده کنید. این کاری است که یک عکاس عالی انجام می دهد. آنها گزینه های خود را می دانند، و از تمام آنها استفاده می کنند. مطلب پیشنهاد شده در پایین شما را با تمام عوامل تاثیرگذار بر عمق میدان آشنا می کند.
بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
۵-شناخت پرسپکتیو
این شاید یکی از تحسین شده ترین موضوعات در عکاسی است. به بیان ساده، پرسکتیو مربوط به روابط فضایی بین اجسام در کادر شماست – اندازه های آنها، قرارگیری آنها، و فضای بین آنها. تمام این تعیین موقعیت ها شیوه ای که بیننده شما صحنه را تفسیر می کند را تغییر می دهند. این ممکن است باعث شود همه چیز سه بُعدی تر به نظر برسد، و یک حس عمق به عکس بدهد، یا ممکن است همه چیز را تخت و مسطح کند.
بنابراین چرا این موضوع به وضوح مهم به طور گسترده مورد بحث قرار نگرفته است؟ چون پیچیده است! یا حداقل در نگاه اول می تواند پیچیده باشد.
بیایید ساده شروع کنیم. زمانی که شما عکس می گیرید، جایی که در آن قرار می گیرید یک تصمیم بسیار مهم است. این چیزی است که پرسکتیو شما را تعیین می کند. و تغییر پرسپکتیو می تواند عکس شما را از یک تصویر معمولی به یک تصویر کاملا جذاب تبدیل کند.
شناخت پرسکتیو به تمرین و آزمایش زیادی نیاز دارد. و کمی تکان دادن پاهایتان، اینکه دولا شوید، دراز بکشید، روی یک نردبان بایستید، روی یک ساختمان بایستید، یک قدم به جلو بردارید، یک قدم به چپ بردارید. این چیزها پرسپکتیو شما را تغییر می دهند و تاثیرات عمده ای بر ظاهر و احساس عکس های شما ایجاد می کنند. آزمایش کنید.
هر بار که پرسپکتیو خود را تغییر می دهید عکس بگیرید، و بعدا آنها را با هم مقایسه کنید. این کار چطور تصویر را تغییر می دهد؟
حالا فاصله کانونی چطور؟ آیا پرسپکتیو را تغییر می دهد؟ به لحاظ تکنیکی نه. این زاویه دید را تغییر می دهد (به عبارت دیگر، زاویه صحنه ای که دوربین شما ثبت می کند). لنزهای واید مقدار وسیع تری از یک صحنه را ثبت می کنند. تنها تغییر لنز پرسپکتیو را تغییر نمی دهد (هرچند ممکن است اینطور به نظر برسد). زمانی که شما تغییر لنز را با تغییر موقعیت ترکیب می کنید، پرسپکتیو تغییر می کند.
۶-غلبه بر ترکیب بندی
اکنون کمی فراتر می رویم، و وارد بحث ترکیب بندی می شویم. این یک موضوع مهم است که مربوط به نحوه سازماندهی المان های بصری کوچک مختلف در صحنه می باشد. این بحث گسترده تر از پرسپکتیو است، و شامل چیزهایی مانند نور، خطوط، اَشکال، فرم ها، رنگ ها، کادرها، بافت ها، الگوها، حرکت، بازتاب ها و غیره می باشد.
شما ممکن است «قوانین» ترکیب بندی را شنیده باشید: قانون یک سوم، فضای منفی، تعادل بصری. قوانین ترسناک، و کسل کننده به نظر می رسند، و این ایده که شما قبل از این که مجاز به عکاس بودن باشید باید بنشینید و آنها را حفظ کنید، احتمالا بسیاری از عکاسان را از غوطه ور شدن در دنیای شگفت انگیز ترکیب بندی باز می دارد.
اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که «قوانین» در واقع قانون نیستند. آنها بیشتر شبیه دستورالعمل هستند. اینها راه هایی برای سازماندهی المان ها در کادر شما هستند که به گفتن یک داستان، انتقال یک احساس، یا جلب توجه بینندگان کمک می کنند. همه آنها چیزهای جالب و سرگرم کننده ای هستند، و چیزهای بسیار ضروری اگر بخواهید یک عکاس عالی باشید.
به عنوان مثال، آن «قانون یک سوم» که همیشه در مورد آن می شنوید. خب، این نشان می دهد که با قرار دادن سوژه در امتداد یکی از این خطوط یک سوم جادویی، یا در تقاطع خطوط (چیزی که من دوست دارم آن را یک نقطه عالی بنامم)، ناخودآگاه اهمیت آن المان را در کادر خود افزایش می دهید. و دانستن این موضوع مهم است، چون می تواند به شما کمک کند تا نگاه بیننده خود را به جایی که می خواهید هدایت کنید!
اما اگر احساس می کنید این قانون را دوست ندارید، می توانید آن را عمدا بشکنید، و سوژه خود را کاملا در مرکز کادر قرار دهید. شاید بخواهید تقارن سوژه خود را برجسته کنید. شاید یک سوژه بسیار جدی است، و قرار دادن آن در مرکز آن احساس را تقویت می کند.
این به شما، استاد عکاسی بستگی دارد. زمانی که شما در مورد ترکیب بندی بدانید، برای هر عکسی که می گیرید، انواع گزینه های جالب و سرگرم کننده مانند این را در نظر می گیرید.
۷-پس پردازش خود را عالی و بی نقص کنید
بیایید این مطلب را با موضوعی که کمی بحث برانگیز است به پایان برسانیم.
ببینید، در دنیای عکاسی دو دسته از افراد وجود دارند. کسانی که معتقدند پس پردازش (استفاده از نرم افزار برای ویرایش تصاویرتان پس از این که گرفته شدند) در بهترین حالت اتلاف وقت، و در بدترین حالت انحراف واقعیت است.
دسته دیگر معتقدند که پس پردازش ابزاری است که یک عکاس می تواند از آن استفاده کند تا با کمک آن تصاویرش بیشتر شبیه به آنچه که چشم آنها در هنگام گرفتن عکس شاهد آن بود شود، یا حالت عکس را بهبود بخشد یا یک داستان بگوید. این یک تکنیک خلاقانه است که قدمت آن به اندازه خود عکاسی است.
پس پردازش یک مهارت ضروری برای یک عکاس دیجیتال است. (حتی عکاسان فیلم هم پس پردازش انجام می دهند!)
این یک واقعیت ساده است که تصاویری که مستقیما از دوربین بیرون می آیند، چیزی جز صحنه اصلی که از آن عکس گرفته شده به نظر نمی رسند. آنها کسل کننده، تخت و بی روح هستند.
پس پردازش با تنظیم چیزهایی مانند کنتراست، روشنایی، وضوح، و اشباع، به بازگرداندن آن زیبایی کمک می کند.