انواع سبک عکاسی

در این مقاله، می خواهیم درباره 16 دسته از محبوب ترین انواع سبک عکاسی با شما صحبت کنیم؛ حتما تا آخر این متن با ما همراه باشید تا با داستان پشت پرده پرکاربردترین سبک عکاسی آشنا شوید.

• عکاسی خیابانی
• خبری یا فتوژورنالیسم
• منظره
• حیات وحش
• پرتره
• نجومی
• طبیعت بی جان
• تبلیغاتی و صنعتی
• مد ( عکاسی مدلینگ )
• معماری
• ماکرو
• مفهومی
• انتزاعی
• فاین آرت
  
• عکاسی کوبیسم

برخی از عکاسان ترجیح می‌دهند که مهارت‌های خود را در عکاسی گسترش دهند و نمونه کارهای مختلفی را با بررسی سبک عکاسی تهیه کنند. البته برخی دیگر نیز انواع عکاسی را دنبال نمی‌کنند بلکه سعی دارند تا بر روی یک سبک عکاسی تمرکز کنند و در آن سبک پیشرفت کنند.

کسانی که با رشته عکاسی آشنایی داشته باشند می‌دانند که سبک عکاسی بسیار زیادی وجود دارند که می‌توان به کمک آن‌ها، عکس‌های بسیار زیبایی خلق کرد. در این آموزش، انواع عکاسی را معرفی می‌کنیم تا علاقه‌مندان به این رشته،‌ آشنایی بیشتری با ژانرهای عکاسی داشته باشند.

بررسی مفهوم سبک عکاسی

هر اثر هنری متشکل از مجموعه ویژگی‌های منحصر به خود و متمایز کننده‌ای است که این ویژگی‌ها در پیدایش دسته‌بندی‌های سبکی آثار نقش مهمی را بر عهده دارند. عکس‌ها نیز به عنوان یک اثر هنری از این قاعده مستثنی نبوده و هر کدام بر اساس ویژگی‌هایی، در زمره سبکی قرار می‌گیرند.

با این حال واژه سبک که یکی از پرکاربردترین لغات در میان رشته‌های هنری است، به جهت اعتباری بودن مفهومش همواره محل بحث بوده و به دلیل استفاده‌های گوناگون در مباحث نظری مختلف معنای روشنی ندارد، تا جایی که گاهی به صورت متعارض مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در این پژوهش به دنبال واکاوی مفهوم سبک در عکاسی، نخست به ضرورت شناخت سبک، انواع آن و مولفه‌های سبک‌ساز اشاره گردیده و در ادامه با استفاده از نمونه پژوهشی به تبیین مفاهیم مربوط به آن در عکاسی پرداخته شده است.

این پژوهش برای دستیابی به تعریفی جامع از سبک در عکاسی، با مقایسه و تحلیل آرای اندیشمندان وصاحب‌نظران حوزه هنرهای تجسمی، سبک را به دو ساحت عمومی و فردی تقسیم نموده و پس از رسیدن به تعریفی از هر کدام، عوامل موثر در پیدایش سبک در عکاسی را مشخص نموده است.

 

انواع سبک عکاسی

1- سبک عکاسی خیابانی Street photography

عکاسی خیابانی را نمی‌توان از دیگر سبک‌های عکاسی جدا دانست. این نوع عکاسی که نگاهی مستند‌ساز به سوژه های روزمره دارد، بدنه اصلی عکاسی را شکل می‌دهد.

گاه عکاسی خیابانی با عکاسی خبری اشتباه گرفته می‌شود که باید دانست، توجه عکاسی خیابانی باید به شهر و مردم باشد نه آنکه الزاما خبری را پوشش دهد.

عکاسی خیابانی نوعی نگاه ساده به روزمره ترین وقایای شهری است و اتفاقاتی را دنبال می‌کند که ممکن است هر شخصی با آن‌ها سر و کار داشته باشد. شاید بتوان “واکر اونز” را عکاس خیابانی دانست ( البته از عکس‌های خبری و فتوژورنالیسیت گونه او هم نمی‌توان ساده گذشت ).

اوژن آتژه، عکاسی فرانسوی است که به خاطر عکس‌هایش از مناظر خیابانی و بناهای خالی از سکنه پاریس شهرت دارد. آتژه معتقد بود که عکس‌هایش مستند هستند و سوژه های وی معمولا کوچه‌ها، پل‌ها، اسکله‌ها، ویترین مغازه‌ها‏ و ساختمان‌ها ‏بودند.

در نوعی عکاسی خیابانی تمرکز عکاس بر ساختمان‌ها و ارتباط‌شان با شهر است. در این عکس‌ها به ندرت حضور انسان‌ها را مشاهده خواهیم کرد؛ اما در نگاه دوم شاهد حضور انسان ها در بطن شهر و در میان ساختمان ها هستیم.

به صورت ساده می‌توان گفت که عکاسی خیابانی به دنبال ثبت لحظات عادی زندگی روزمره افراد در اماکن عمومی، مخصوصا در مناطق شهری است. معمولا این سبک جزئی از عکاسی بی‌هوا در نظر گرفته می‌شود که در آن، سوژه اغلب از عکسبرداری اطلاعی ندارد. عدم آگاهی سوژه می‌تواند موجب ثبت عکس‌هایی واقع‌ گرایانه‌تر شود.

افراد یکی از سوژه‌های اصلی در عکاسی خیابانی به شمار می‌روند و تمرکز روی احساسات نهفته در فرم صورت آن‌ها، از اهمیت بالایی برخوردار است. چنین اشخاصی اغلب از اعضای عادی جامعه هستند و از حضور دوربین مطلع نیستند؛ در نتیجه اقدام به گرفتن ژست نمی‌کنند. این موضوع می‌تواند آثاری مناسب برای عکاسی خبری یا عکاسی تاریخی را نیز فراهم سازد.

در بسیاری از مواقع، عکاسی خیابانی با عکاسی مستند اشتباه گرفته می‌شود؛ درحالی که هردوی آن‌ها زیر شاخه‌هایی از سبک عکاسی بی‌هوا محسوب می‌شوند. اگرچه عکاسی مستند نیز بیشتر در اماکن عمومی انجام می‌شود؛ اما برنامه‌ریزی قبلی بیشتری برای آن صورت می‌گیرد، درحالی که عکاسی خیابانی در لحظه رخ می‌دهد.

مهم‌ترین نکات در عکسبرداری خیابانی چیست؟

مهارت‌های مورد نیاز برای عکاسی خیابانی کمی فراتر از اصول اولیه عکاسی و درک مفاهیم عکسبرداری است؛ زیرا اغلب عکس‌ها در اماکن عمومی ثبت می‌شود و مشکلاتی مثل شرایط نوری نامناسب در بیشتر اوقات همراه عکاسان خواهد بود. همچنین در برخی مواقع، عکاس مجبور به برقراری ارتباط با سوژه می‌شود؛

پس مهارت‌های اجتماعی و روابط عمومی بالا هم حائز اهمیت خواهد بود. باید اشاره کرد که در بسیاری از کشورها، کسب اجازه فرد داخل عکس برای استفاده‌های تجاری، ضروری خواهد بود.

تجهیزات مناسب یکی دیگر از ارکان اصلی عکاسی خیابان است که در آغاز باید به آن توجه نمود. تصاویر پرتره و عکس‌هایی با زاویه عریض از متداول‌ترین آثار مرتبط با عکاس خیابانی هستند که لنزهای اختصاصی آن‌ها با هم تفاوت دارند. با این حال برخی لنزها و دوربین‌ها می‌توانند برای هر دو مورد مناسب باشند.

برای مثال دوربین‌های سبک و بدون آینه مثل محصولات لایکا (Leica) محبوبیت بالایی در میان عکاسان خیابانی دارند و تعدادی از بهترین فعالین این حوزه، آثار خود را با دوربین‌های لایکا به ثبت رسانده‌اند.

سرعت عمل بالا، یکی از المان‌های ضروری سبک عکاسی خیابانی است که عوامل مختلفی روی آن تاثیرگذار هستند. هرچه با دوربین خود و تنظیمات آن آشنایی بیشتری داشته باشید، دستیابی به پیکربندی مناسب برای شما سریع‌تر مقدور خواهد بود.

در هنگام ثبت عکس منظره، باید گشودگی دیافراگم کمتری استفاده کنید، تا عمق میدان بیشتری در اختیار داشته باشید. در سوی دیگر جهت ثبت عکس‌های پرتره به سراغ گشودگی دیافراگم بیشتر بروید تا عمق میدان کمتر و پس‌زمینه محو را فراهم سازید و تمرکز عکس را روی سوژه قرار دهید.

استفاده از سرعت شاتر بالا هم میان عکاسان خیابان رواج دارد؛ زیرا از تاری حرکتی جلوگیری می‌کند و ایستایی سوژه‌ها را به عکس‌ها اضافه می‌نماید.

2- سبک عکاسی خبری Photojournalism

عکاسی خبری چیست؟

عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم ثبت وقایع به صورت مستند گونه و بدون داستان پردازی و اغراق است. همان‌گونه که از اسم آن برمی‌آید این عکس ها تکیه بر ارائه اطلاعات و اخبار روز دارند. عکس های خبری گاها به صورت تک عکس یا به صورت مجموعه‌ای از چندین عکس ارائه می‌شوند.

فتوژورنالیسیت، در واقع یک گزارشگر یا مفسر اخبار است که وقایع را با دوربین خود به صورتی هنری به ثبت و انتشار می‌رساند.

اولین عکس‌های ژورنالیستی را از دوران عکاسی “کولودیونِ تَر” یا “وِت کلودیون” می‌توان سراغ گرفت، زمانی که کارول ساتماری رومانیایی، جنگ کریمه را مستند کرد. هم‌زمان با او “راجر فنتن” هم به انتشار عکس هایش پرداخت.

با ظهور دوربین لایکای 35 میلیمتری فتوژورنالیسم در مسیر تازه و جدیدی گام نهاد.

گوردون پارکس اولین آفریقایی_آمریکایی بود که به عنوان یک فتوژورنالیست مهم شناخته شد. او از رهبران ارشد جنبش حقوق مدنی مثل مارتین لوتر کینگ و مالکوم ایکس عکاسی کرد.

فتوژورنالیسیم به این علت که باید هر آنچه از حادثه دیده می‌شود بی‌اغراق ثبت کند، همواره مورد کنجکاوی بوده است. معمولا از فتوشاپ در این سبک عکاسی کمتر استفاده شده و حتی بعضی از عکاسان به خود اجازه تصحیح رنگ را هم نمی‌دهند؛ چرا که معتقدند روح مستندگونه عکس را از بین می‌برند.

امروزه هرشخصی می‌تواند عکاس خبری باشد. با وجود در دسترس بودن دوربین های عکاسی و دوربین تلفن های همراه ، مردم عادی می‌توانند از حوادث عکس تهیه کنند و آن را در کسری از ثانیه به هرکجای دنیا مخابره کنند، به طوری که امروزه این شیوه عکاسی ” ژورنالیسم شهروندی ” خوانده می‌شود و خبرگزاری های بزرگ از این گونه عکس های آماتوری هم استقبال می‌کنند.

عکاسی ورزشی نوعی عکاسی خبری و همچنین عکاسی خبری خود زیر شاخه ای از عکاسی مستند یا سبک عکاسی صریح به شمار می‌رود.

زیرمجموعه های فتوژورنالیسم یا سبک عکاسی خبری

همین‌طور که با پیشرفت و گسترش علم و برای مطالعه‌ی تخصصی‌تر، شاخه‌های متعددی از یک رشته علمی به‌وجود اومدن، فوتوژورنالیسم هم با گذشت زمان زیرشاخه های متعددی پیدا کرده که عکاسی از جنگ و اختلافات مردمی به عنوان یکی از مهم‌ترین زیرشاخه‌ها شناخته میشه.

اگر قرار باشه درباره شاخه‌های مختلف عکاسی خبری صحبت کنیم، باید از فتوژورنالیسم ورزشی شروع کنیم که بخش قابل توجهی از اخبار روز ، چه در روزنامه و چه در تلویزیون به خودش اختصاص داده.

عکاسی ورزشی به مهارت و تجهیزات خاصی احتیاج داره و همین قضیه باعث شده تا این روزها به‌عنوان یه شغل کامل و حرفه‌ای شناخته بشه. فتوژورنالیست‌های ورزشی معمولا مختص به یک ورزش خاص هستند. به عنوان مثال: توی هند فتوژورنالیست هایی هستند که فقط کارشون رو وقف ورزش کریکت کردن که پرطرفدارترین ورزش توی هنده. انواع سبک عکاسی

انواع سبک عکاسی ،عکاسی خبری یا عکاسی خبرنگاری ، به معنی عکاسی کردن از وقایع زنده با استفاده از دوربین های حرفه ای و پیشرفته است. فردی که چنین سبک عکاسی را انجام می دهد، عکاس خبری نامیده می شود. عکاس حرفه ای می تواند با گرفتن عکس های خاص ، احساس آن لحظه را به مخاطبان نشریات ، مجلات و روزنامه ها منتقل کند.

معمولا، عکاس خبری از طیف وسیعی از تکنیک های عکاسی برای گرفتن، ضبط و ذخیره عکس استفاده می کند. هچنین، او با استفاده از این تکنیک ها می تواند ، عکس های زیادی از زاویه های مختلف گرفته و مخاطب های زیادی را جذب کند.

خرید دوره آشنایی با عکاس خبری  غالبا، عکاس خبری در کنار یک گزارشگر کار می کند تا او ، برای عکس های گرفته شده موضوع انتخاب کرده و مطالبی بنویسد و عکس ها را تکمیل نماید. علاو ه بر این، عکاس خبری به طور سنتی برای روزنامه ها، مقالات یا نشریات کار می کند؛ در این مورد، حق کپی رایت عکس هایی که عکاس خبری گرفته، نیز متعلق به همان روزنامه خواهد بود؛

در حالی که اگر عکاس خبری به صورت مستقل فعالیت کند، حق کپی رایت عکس ها متعلق به خود عکاس بوده و می تواند این حق را برای مدتی به روزنامه یا مجله ای واگذار کرده یا بفروشد. قابل ذکر است که استانداردهای اخلاقی موجود برای روزنامه نگارها، برای عکاس ها نیز قابل اجراست.

فتوژورنالیست‌ها گروهی از عکاسان هستد که کمتر از آنها قدردانی شده، اما حقیقتا تاثیر زیادی در حفظ آگاهی عمومی جامعه ما داشته‌اند و بخش جدایی‌ناپذیری از یک دموکراسی سالم هستند. در مطلب پیش رو، تاریخچه‌ی مختصری از این موضوع بسیار غنی را مرور می‌کنیم.  انواع سبک عکاسی

فتوژورنالیسم با دیگر انواع عکاسی خبری که سوژه‌شان مردم است متفاوت است، چرا که در فتوژورنالیسم، سوژه هیچ اختیاری در نحوه استفاده یا ساخت عکس ندارد. همانند ژورنالیسم سنتی چاپی، کار فتوژورنالیست این است که یک داستان واقعی را به موثق‌ترین شیوه ممکن و به بی‌نقص‌ترین شکل ژورنالیستی مستندسازی کند.

این عکس‌های مستند به عنوان یک مکمل بصری به یک مقاله مکتوب یا اخبار تلویزیون اضافه می‌شود. گاهی اوقات به تنهایی منتشر شده و به عموم مردم ارائه می‌شود. فتوژورنالیست در حقیقت یک گزارشگر است، نه یک هنرمند. اگر چه این بدین معنی نیست که عکس‌هایی که زندگی واقعی را گزارش می‌کنند را نمی‌توان، آنچنان که عکاس از زاویه دید خود می‌بیند، به شیوه هنری ثبت کرد.

در حقیقت، بسیاری از آثار فتوژورنالیسم و عکاسی مستند روی دیوار موزه‌های مختلف قرار گرفته‌اند. شاید همین نکته برای بعضی‌ها جای سوال باشد، اما اجماع عمومی بر این است که فتوژورنالیسم شکلی از ژورنالیسم است که از روایت خبری حمایت بصری می‌کند، نه شکلی از عکاسی که توسط روایت خبری حمایت می‌شود.

هرچند این دیدگاه عمومی وجود دارد، اما بیشتر افراد اغلب نمونه‌هایی را ذکر می‌کنند که یک عکس ژورنالیستی به خودی خود یک داستان کامل را روایت می‌کند و به هیچ متنی نیاز ندارد که آن را پشتیبانی کند.

انواع سبک عکاسی عکاسی خبری چیست؟

فتوژورنالیسم چیست و چه رابطه‌ای با ژورنالیسم دارد؟ تعاریف مختلف این رشته، ارتباط آن با عکاسی هنری و روزنامه‌نگاری، مرام‌نامه‌ها و اخلاقیات عکاسی‌ خبری و ویژه‌گی‌های این نوع عکاسی در این مطلب معرفی شده‌است.

نخستین نشست از سلسله کارگاه‌های آموزشی عکاسی خبری ایسنا با حضور بیش از 60 نفر از عکاسان علاقه‌مند به این مبحث برگزار شد.

در انواع سبک عکاسی که در سالن شهید محمدحسن قریب – عکاس ایسنا – برگزار شد، دکتر یونس شکرخواه سردبیر همشهری‌آنلاین درباره تعاریف مختلف این رشته، ارتباط آن با عکاسی هنری و روزنامه‌نگاری، مرام‌نامه‌ها و اخلاقیات عکاسی‌ خبری، ویژه‌گی‌های این نوع عکاسی و… با ذکر مثال، سخنانی را مطرح کرد.

مطلب انواع سبک عکاسی زیر گزارش کامل ایسنا است از آن‌چه دکتر یونس شکرخواه در این کارگاه عنوان کرد. فتوژورنالیسم یا عکاسی خبری چیست؟ سه تعریف رایج درباره فتوژورنالیسم وجود دارد. هنری است که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته می‌شود تا زندگی را مستند کند.

پدیده‌ای جهانی است و به همه مربوط است و از محدودیت‌های زبانی و فرهنگی عبور می‌کند. فتوژورنالیسم ما را به عکس‌هایی ارجاع می‌دهد که یک داستان را بیان می‌کند؛ مثل عکس‌هایی که در رسانه‌های خبری می‌بینیم یا مجلات، گاه‌نامه‌ها یا هفته‌نامه‌ها. این عکس‌ها می‌تواند دربر گیرنده‌ی عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری‌، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشد.

اما نکته‌ی مهم در بخش انواع سبک عکاسی این است که در فتوژرنالیسم روایت عکس مقدم بر قضاوت است، یعنی باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد، پس لازم است به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید.

در فتوژرنالیسم، عنوان یا مضمون مقدم بر عکس است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می‌کنند کمک کند تا خودشان داستان یا ماجرا را کشف کنند. ژورنالیسمی است که داستانی را از طریق تصاویر بیان می‌کند. انواع سبک عکاسی

می‌توان این‌طور برداشت کرد که در ذهن غربی‌ها، فتوژرنالیسم تک‌فریم نیست؛ به همین علت است که همیشه یک فیچر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک فریم؛ که تک فریم در واقع اوج گزارش تصویری است. انواع سبک عکاسی

تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می‌توان عنوان کرد این است که بگوییم شکلی ویژه‌ از ژورنالیسم است که تصاویری را خلق می‌کند تا داستانی خبری را بازگو کند؛ هرچند معمولا این‌طور فهم می‌کنند که اصل بر تک‌فریم است، در حالی که اینطور نیست.

انواع سبک عکاسی در حالت عام‌تر هم به مطالب بسیار مهم و جدی که عکاسی شده است گفته می‌شود.